اين معجزه ي حضرت ولي عصر (ارواحنا فداه) چيزي است که در بين سني هاي سامرا، با وجود تعصبي که بر مذهب خود دارند، معروف است و مورد تأييد تمام آنهاست و حتي از بس زياد اتفاق افتاده آن را مي شناسند؛ يعني به مجرد ديدن آثار اين معجزه شروع به هلهله و کارهاي ديگري از اين قبيل مي کنند. در اين باره يکي از علماء مورد وثوق و بلکه چند نفر ديگر نقل کرده اند:

در روزگاری كه پرازتنهایی ست ،روزگاری كه عشق خالی از زیباییست

روزگاری كه قلم،اوج یك دانایی ست، منتظر خواهم ماند، كه بیایی آن روز

سر راه تو نهم سبدی از نرگس، بغلی قاصدك ومشتی نور

تا رساند به برت، انتظار قدمت را كه شوم

محو روی مه تو،وتو خواهی آمد با كوله باری پر عدل

چاشنی اش هم عشق، ودلم،قلبم را،پرخواهی كرد

از هرچه در آن زیباییست، وتو خواهی آمد...